Παρασκευή 24 Ιουλίου 2009

Η συνέχεια: Χειροτεχνείν

το Χειροτεχνείν
είναι η συνέχεια ετούτου του ιστολογίου.
Έχοντας επιλέξει συνειδητά και σύμφωνα με τις αρχές μου και τις αξίες μου την με ονοματεπώνυμο δημόσια επικοινωνία και συγχρόνως την μοναχική και χωρίς επισύναψη ηλεκτρονικού ταχυδρομείου παρουσία στο διαδίκτυο (Πρόσωπο και όχι Ιδιώτης), δεν θεωρούσα πως ήταν απαραίτητο να αναγράψω το νέο ιστολόγιο εδώ.
Όμως το έκανα γιατί τυχαία πρόσεξα σήμερα πως για ετούτο το ιστολόγιο υπάρχει παραπομπή και στον Σοφιστή, ήδη γνώριζα πως το είχε ο Μποτίλια στο Πέλαγος και τον είχα ευχαριστήσει -και πιθανόν να υπάρχει και αλλού. Με τιμάνε και οι δύο τους υπέρ του δέοντος και με συγκινεί πολύ η κίνησή τους. Ανήκουν και οι δύο στον εκλεκτό πυρήνα της ελληνικής μπλογκόσφαιρας, μαζί με τον Ξυδάκη, τον Τσούκα, τον Πολίτη, τον Κίμπι, τον Κακοφωνίξ, και καμμιά δεκαριά ακόμη. Ούσα σε μια περίοδο της ζωής μου που οι προσωπικές λέξεις και τα υπαρκτικά νοήματα βγαίνουν με το τσιγκέλι, ήδη έγραψα πολλά.
Σας ευχαριστώ πολύ όλους, όσοι ήρθατε και έρχεστε σε ετούτη τη γωνιά μου.

Υ.Γ.: Το Χειροτεχνείν είναι μια προσπάθεια συγκέντρωσης και αποτύπωσης μιας πολύτιμης για μένα διαδρομής της ζωής μου, της μόνης που καταφέρνει να με συγκινεί και να προσδίδει πλέον λόγο και νόημα στην ύπαρξή μου. Σας καλώ να το περιδιαβείτε και να το περιδιαβαίνετε από καιρού εις καιρόν γιατί θαρρώ πως θα είναι μακρύ το ταξείδι του. Ίσως εκεί μέσα, μες από τις παραπομπές του και τις συλλογές του στις ετικέττες, βρείτε μνήμες αθέλητα καταχωνιασμένες και νοήματα ανεπίγνωστα.

Καλή συνέχεια,
Μετά τιμής
Βασιλική Κ. Σιάπκα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

έχουμε ...πόλεμο, λέει;!

κανένα πρόβλημα!

[απάντηση σ΄ ένα προσκλητήριο: ...πόσοι πολλοί παρ΄ όλο που έχουμε διαφορετικές αφετηρίες, τελικά έχουμε συγκλίνει τις πορείες μας στην αγάπη μας για την πατρίδα.
Ίσως νά ΄ναι και σκέτα θέμα αξιοπρέπειας και νοημοσύνης -που δεν είναι δηλαδή. Μάλλον την πατήσανε με το σχέδιο Ανάν, αρχίσαμε να βγαίνουμε από το σύνδρομο του ραγιαδισμού...]

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ

Απόψε φέγγει το γεγγάρι όπως εκείνη τη
φορά,
όπως και πέρυσι είναι άνοιξη ξανά.
Μονάχα εγώ δεν είμαι
αυτό που ήμουν τότε,
μονάχα εγώ δεν είμαι όπως και πέρυσι εκείνη
τη φορά.

Αριουράρε-Νο-Ναριχίμα

[συλλογή Κοκινσιού]